Telling legt bloot: liefst vierhonderd Gentse kinderen hebben geen thuis

Gent telt 1.472 volwassen daklozen, onder wie 401 kinderen jonger dan achttien jaar die geen eigen woning hebben. Tientallen dakloze kinderen slapen in Gent in open lucht of in een geïmproviseerde constructie zoals een zelf in elkaar getimmerde barak. 

(Bron: De Gentenaar)

Het aantal daklozen in Gent was lange tijd een blinde vlek. Tot nu. 37 Gentse organisaties werkten mee aan de eerste grootschalige, wetenschappelijk verantwoorde telling. Die gebeurde in oktober 2020 onder toezicht van de KULeuven en op vraag van de Koning Boudewijnstichting. “Het is goed dat het onzichtbare voor een deel zichtbaar is gemaakt”, aldus schepen van Amoedebestrijding Rudy Coddens (S.PA), “want meten is weten. Maar het blijven cijfers die een mens naar de keel grijpen.” 

Vooral het aantal kinderen zonder eigen woning (401) is onthutsend. 82 van hen sliepen in een garage, tent of kampement. 7 kinderen jonger dan 18 jaar brachten de nacht zelfs helemaal onder de blote hemel door. 

Schepen Coddens vermoedt wel dat een aanzienlijk aantal van de in oktober 2020 getelde dakloze kinderen toen nog verbleef in de kampementen in de Wondelgemse Meersen en de Aziëstraat. “Ondertussen hebben die kinderen, die vaak tot de Roma behoren, met hun ouders een onderkomen gevonden in prefabcontainers op de Lübecksite, waar zij drie jaar lang zullen begeleid worden naar meer standvastigheid en een legaal verblijf.”

Sofasurfers

Opvallend is ook het grote aantal zogenaamde sofasurfers. 121, ongeveer een derde van de getelde dakloze minderjarigen, trekt van het ene naar het andere tijdelijke onderdak bij vriend, familielid of kennis.

Schepen van Wonen Tine Heyse (Groen) is verder ook geschrokken van het grote aantal Gentse daklozen (142) die in een psychiatrische instelling of gevangenis moeten blijven zitten, “enkel omdat ze geen woonst hebben om naartoe te gaan.

Meer lezen

Belgium could do better in its treatment of migrants without papers, a new report by the European Commission against Racism and Intolerance (ECRI) finds. In some migrant services, though, the country has made progress since the last report in 2013.

“Progress has been made in a number of areas,” begins ECRI’s 6th report on Belgium which was published on March 18. However, “despite the progress achieved, some issues continue to give rise for concern,” cautions the report.

In 2019 there were over one million foreigners living in Belgium. The majority of those were from within the EU —  French, Dutch and Italian people make up the bulk of foreign nationals living within the country.

There is no official data available on the number of irregular migrants in Belgium, the report notes. The migrant and refugee aid association Ciré estimates there are around 100,000 to 150,000 undocumented migrants present in Belgium — which constitutes about 1% of the population.  

Life difficult for undocumented migrants

Belgium authorities need to work harder on protecting the rights of undocumented migrants, for example, if they have been the victims of crime, ECRI writes in their press release. 

At the moment, some service providers are reporting those who come to them without papers to the authorities, something which contravenes victims’ rights, whoever they may be, writes ECRI.

Since ECRI’s last report in 2013, Belgium service providers have set up “a number of firewall mechanisms” which allow everyone to enjoy fundamental access to health care and education — regardless of whether they are registered within the country — “without the fear of being reported or deported.” These mechanisms stop social service providers from sharing data with the authorities on any migrants who may be present without papers in the country, the report states. 

Anti-discrimination monitoring needs to increase

However, the monitoring of anti-discrimination still lacks clout. The committee responsible for monitoring anti-discrimination laws which ensure that these fundamental rights are upheld should also be given enough money to carry out its task, advised ECRI.

The report also noted that there is “no independent body set up to guard against discrimination on the grounds of language despite the fact that the establishment of such a body is provided for by the relevant legislation.”

Problems with integration and education

In the field of education, ECRI says that having spoken to teachers in schools, many of them feel “helpless or abandoned when it comes to managing diversity in the classroom.” Within the school setting there is also a “general lack of any preventative approach towards harassment in schools.”

The wearing of headscarves in schools, notes the report, is already subject of “a very intense debate,” within Belgium.

On a more general level, ECRI advised Belgium that it needs to expand its integration schemes to promote cultural diversity and discourage discrimination instead of just focusing on learning the languages of the country and promoting integration.

The report criticized the authorities’ general approach, which was to fine people and sanction them rather than offer encouragements and incentives, in order to integrate.

Meer lezen

Pagina's: 1 2

Heel vaak wordt gevraagd hoeveel mensen in precair verblijf wonen in onze stad, regio of land.
Meestal moeten we een genuanceerd antwoord schuldig blijven of ons achter schattingen verschansen.

Toch wordt er soms geteld, enquêtes afgenomen en schrikken we wel eens hoe verborgen deze problematiek is.

Even over onze grenzen gekeken, virtueel dan, en gemerkt hoe de situatie in Ierland is.

Verschillende collectieven van mensen zonder papieren bezetten sinds zondag de Brusselse Begijnhofkerk aan het Sint-Katelijneplein. Ze willen de kerk bezetten tot ze een kans op overleg krijgen met de overheden. Op die manier willen ze toegang tot gezondheidszorg en het recht op werk vragen.

De sans-papiers, die al enkele jaren in België verblijven, zijn het beu om niet gehoord te worden, klinkt het. Na eerdere acties gericht aan onder meer Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) en staatssecretaris voor Asiel & Migratie Sammy Mahdi (CD&V) gaan de collectieven nu een stapje verder en bezetten individuen en families de Brusselse Begijnhofkerk. Ze hebben naar eigen zeggen de gedeeltelijke toestemming van priester Daniël, zolang het coronaproof blijft.

‘We kunnen de epidemie stoppen door de mensen zonder papieren te regulariseren en ons dezelfde rechten te geven’, stelt een woordvoerder van de sans-papiers. ‘We willen de kans krijgen om te werken. We hebben er genoeg van om dit leven te leiden. Het is zwaar. Er zijn heel wat mensen die het dak boven hun hoofd verloren hebben’, klinkt het.

De sans-papiers strijden al verschillende jaren voor het recht op werk en vragen dat zij ingezet worden in knelpuntberoepen en andere sectoren waar het moeilijk is om jobs ingevuld te krijgen. Dat is namelijk nodig om te voldoen aan de voorwaarden van de regularisatie op grond van werk.

Graag voor u gelezen in DS 3 februari 2021 – kma

Drie op de tien Belgische gezinnen zeggen vandaag armer dan te zijn dan voor het coronavirus verscheen, blijkt uit een rapport van de financiële dienstverlener Intrum, die 24.000 Europeanen bevroeg. Dat ligt in de lijn met tal van bevragingen de jongste maanden die tonen dat de overheid hier met de steunmaatregelen flink wat coronakogels heeft opgevangen.

Bron: De Morgen

Sinds de coronacrisis worden veel minder mensen zonder papieren gedwongen teruggestuurd naar hun land van herkomst. In ons land leven sowieso al tienduizenden migranten zonder verblijfsvergunning, vaak in erbarmelijke omstandigheden. Een klein deel van hen krijgt toch een verblijfsvergunning of keert vrijwillig terug. Anderen worden gedwongen om terug te keren. De terugkeercijfers in ons land zijn al laag, maar sinds het begin van de coronacrisis zijn ze gekelderd. Dat blijkt uit cijfers van de Dienst Vreemdelingenzaken.

In ons land leven naar schatting 100.000 tot 150.000 vreemdelingen zonder verblijfsvergunning.  Ze hebben meestal al een bevel om het grondgebied te verlaten gekregen. Maar vaak blijft het bij dat papier en is er weinig of geen opvolging. Heel wat van hen blijven in België wonen, al zitten ze vanaf dan in een extra kwetsbare positie. Ze hebben bijvoorbeeld geen recht op steunmaatregelen of een uitkering. 

Bron: Marjan Temmerman, Job Van Nieuwenhove, Nunzia Petralia vrt

In februari werden nog 321 mensen zonder verblijfsvergunning teruggestuurd naar hun herkomstland. In volle lockdown, in april zijn dat er nog maar 22.

Bijzonder weinig, ook volgens staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Sammy Mahdi (CD&V). “We merken dat het moeilijk is om mensen terug te sturen als de grenzen gesloten zijn”, zegt Mahdi in “De Ochtend”. “Daar moet aan gewerkt worden.” 

Maar hij maakt de kanttekening dat de laatste jaren slechts 18 procent is teruggekeerd van de mensen die moesten terugkeren. “De cijfers waren de laatste jaren al niet goed. Die cijfers opkrikken was één van de ambities die ik heb gesteld aan het begin van de legislatuur. Ik zal daar dan ook werk van proberen te maken, nu en na de coronacrisis.”

De enige categorie mensen zonder papieren die nog gedwongen terugkeren, zijn gevangenen. Of beter: mensen in illegaal verblijf die veroordeeld zijn voor criminele feiten.

Meer lezen

“Duidelijke strategie nodig om mensen zonder papieren toegang te geven tot coronavaccin”

Er moet dringend een duidelijke, gemeenschappelijke en verregaande strategie worden uitgewerkt om ervoor te zorgen dat mensen zonder papieren toegang krijgen tot het coronavaccin en tot de beschermings- en preventiemaatregelen waarop zij recht hebben. Dat zeggen Artsen Zonder Grenzen, Dokters van de Wereld en Ciré.

De drie hulporganisaties hekelen dinsdag in een communiqué de gebrekkige toegang van deze bevolkingsgroep tot informatie over Covid-19 en tot de testingmogelijkheden. Sinds het begin van de pandemie werden mensen zonder papieren te vaak vergeten bij de corona-aanpak, zeggen ze.

“Mensen zonder verblijfsvergunning en zonder nationaal nummer, mensen zonder papieren en dakloze migranten op doorreis vallen sinds maart systematisch door de administratieve mazen van het net en zagen hun al taaie levens nog zwaarder worden”, luidt het. De organisaties wijzen erop dat deze mensen door een combinatie van factoren – verlies van werk en slaapplekken waardoor ze vaak op straat belanden – in grote mate blootgesteld worden aan het virus. Ze noemen het onbegrijpelijk dat er geen duidelijkere richtlijnen en een plan van aanpak is om deze kwetsbare doelgroep te betrekken bij de coronabeleid.

Om hier iets aan te doen moet er werk gemaakt worden van een meer doorgedreven samenwerking met eerstelijnsactoren en belangengroepen voor (en door) mensen zonder papieren. De aangekondigde oprichting van mobiele teams is positief, maar, waarschuwen de hulporganisaties, de acties moeten gepaard gaan met duidelijke informatie en garanties voor deze mensen. “Door de constante dreiging van arrestaties en uitzettingen is het vertrouwen van deze mensen in de overheid immers zeer broos”, besluiten Artsen Zonder Grenzen, Dokters van de Wereld en Ciré.

Bron: Belga – HLN

“Recht op asiel is in gevaar in Europa”, waarschuwt VN-vluchtelingenorganisatie

Het recht op asiel is “in gevaar” in Europa. Dat zegt het Hoog Commissariaat voor de vluchtelingen van de VN (UNHCR) donderdag. Het is “gealarmeerd” door de pushbacks en het geweld tegen vluchtelingen.

“UNHCR heeft een onophoudelijke stroom van berichten ontvangen over sommige Europese landen die de toegang tot asiel beperken, mensen terugsturen nadat zij het grondgebied of de territoriale wateren hebben bereikt, en geweld tegen hen gebruiken aan de grenzen”, stelt Gillian Triggs, plaatsvervangend Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen.

“De pushbacks worden op een gewelddadige en blijkbaar systematische manier uitgevoerd. Boten met vluchtelingen worden teruggesleept. Mensen worden na hun aankomst opgepakt en vervolgens teruggeduwd in de zee. Velen hebben melding gemaakt van geweld en misbruik door de ordediensten”, klinkt het nog.

Mensen die over land aankomen worden ook willekeurig vastgehouden en onder dwang naar buurlanden gestuurd “zonder dat rekening wordt gehouden met hun nood aan internationale bescherming”.

“Het respecteren van mensenlevens en vluchtelingenrechten is geen keuze, het is een wettelijke en morele verplichting. Hoewel landen het recht hebben om hun grenzen te beheren volgens het internationale recht, moeten ze de mensenrechten respecteren. Pushbacks zijn gewoon illegaal”, verklaart Triggs.

Uit cijfers van UNHCR blijkt dat het aantal migranten dat in de EU aankomt jaarlijks daalt. In 2020 kwamen 95.000 asielzoekers via zee en land de EU binnen. Dat is een daling met 23 procent tegenover 2019 (123.700) en met 33 procent tegenover 2018 (141.500).

“Met zo weinig nieuwkomers in Europa zou dit een beheersbare situatie moeten zijn. Het is betreurenswaardig dat de asielkwestie ondanks deze dalende aantallen nog steeds gepolitiseerd is en tot verdeeldheid leidt”, besluit Triggs.

Bron: Belga